Gepast

Het was druk in de winkel. De drukste vrijdagmiddag sinds lang.

Geen spoor van haat of venijn, of mensen die “schichtig door de winkelrekken hossen en de medemens angstvallig aankeken”, zoals Ludwig eerder tweette. Nee, er was niks schrikwekkend aan de hand.
Te weinig karretjes, dat wel. Zei ik al dat het druk was?

Niks schrikwekkend, behalve… die ene man.

“Mijnheer wilt u het maskertje opzetten?”, vroeg een medewerker, die net met een collega het bijvullen van het groenterek besprak.

Ik keek om, en daar stond hij: groot, slank, fit, achteraan in de vijftig, sportief maar modieus gekleed, duidelijk iemand met standaarden. En de enige die ik vandaag maskerloos zag rondlopen.

“Ah, is dat vanaf vandaag al?”. Het nieuws was niet tot hem doorgedrongen.
“Ja, dat is hier vanaf vandaag verplicht. Iedereen draagt er één.”

Ik wandelde verder, peinzend aan wat ik met die pastinaken ga proberen.

Tien minuten later kwam ik hem opnieuw tegen.
Tussen de koffie stond hij in het midden van de gang, maskerloos aan het zoeken naar de juiste capsules voor zijn apparaat.
Het geheugen van een goudvis, blijkbaar.

Hij was ook de enige in heel de winkel die rondliep met zo een klein karretje, met een oranje wimpeltje aan een lange stok.
Ik vond dat gepast.

Advertisement