Apekooi

Onlangs nodigde een Universiteit, de KULeuven, een gastdocent, Tom Van Grieken, uit. Zijn grootste verdienste tot nu toe is, een voor racisme veroordeelde partij populair maken.
Op twitter, en ongetwijfeld ook op andere sociale media, kwam het tot commotie. Daarbij viel één verdediging van die beslissing op: vrije meningsuiting.
Er is ook bij onze academici (wie gelooft dat dit een typisch Vlaams fenomeen is vergist zich) een nogal sterke stroom van ‘cancel culture’-vrees. De argumentatie gaat een beetje als volgt.
Je mag niemand monddood maken in het maatschappelijk debat. Want als je één persoon hun recht op spreken aan een universiteit ontzegt, dan staat er geen rem op wie nog allemaal monddood kan gemaakt worden.
Vertaald: ‘Wij nodigen uit wie wij willen, en wie daar tegen is, is tegen onze kijk op vrije meningsuiting. En dat laten we niet passeren, zolang wij de controle in handen hebben.’
‘Cancel culture’-vrees gaat over controle. En het volgt daarbij een heel eigen logica: de academici die gastsprekers uitnodigen, verdedigen ‘De Vrije Meningsuiting’ tegen een grote groep in de samenleving, die vindt dat je daarmee juist haatspraak en antidemocratische verenigingen een megafoon geeft.
Maar we moeten ons geen zorgen maken, zo gaat de redenering, want het hele gebeuren wordt ‘omkaderd’. Het is net goed dat studenten aan dit soort politici worden ‘blootgesteld’, want zo maak je de studenten weerbaarder. Tot zover het argument.
Het vreemde daaraan is: als de weerbare studenten protesteren tegen het gastcollege, wordt dat afgedaan als ‘cancel culture’ en dat is te vermijden, want diezelfde studenten moeten weerbaar gemaakt worden tegen deze gastspreker, door naar hem te luisteren. Alsof ze dat nog nooit gedaan hebben. Alsof ze dat buiten de academische wereld niet kunnen. Alsof de KULeuven zichzelf een beetje ziet als het laatste stukje heilige grond, waar meningen met elkaar kunnen kampen, alsof het gaat om een gecontroleerd sociaal experiment.
Of een besmettingsfeestje.
Om de tegenstand te sussen, doen verdedigers alsof het gaat om een ‘omkaderd’ event. De studenten worden niet zomaar onvoorbereid en onbeschermd voor de leeuwen geworpen.
Nee, het is meer als de apekooi met het plexiglas, voor het geval de aap met stront smijt.

Advertisement